• Blog
• Thema Expertise team spirituele vakantie reizen

Diana is coach en bezoekt collega's en op locaties.

Zij is expert op het gebied van het geven en organiseren van spirituele reizen binnen en buiten Europa.

Mijn retreat op Sardinië

Mijn eerste reis na corona, nog niet eerder voorgekomen in de laatste 20 jaar dat ik 2 jaar niet heb kunnen reizen. Ik vind het zelfs spannend en met enthousiasme neem ik het vliegtuig naar de hoofdstad van Sardinië, Cagliari.
Vanuit de lucht lijkt de wereld klein, we vlogen over de schitterende Italiaanse Alpen, de toppen bekleed met sneeuw. Over zee, en het eiland Sardinië, grote organische vlakken land in alle tinten groen en bruin, bergen, havensteden, kleine dorpjes, hier en daar wat huisjes in de bergen. Het vliegtuig daalde heel snel en zoefde heel laag over het water, ik voelde even paniek en dacht; “waar is de landingsbaan?”. Gelukkig die kwam.

Ik kon nog net de laatste trein pakken van 20.47 richting Carbonia, met een oude diesel boemeltrein, stampvol en gelukkig met alle ramen open genoot ik van het laatste uitzicht voordat het pikdonker werd. Nog een kleine overstap met de bus die me naar Carbonia bracht.

Bij de laatste bushalte stapte ik uit en de buschauffeur kwam gehaast naar me toe en wilde wel een taxi voor me bestellen, ik overtuigde hem dat Monique me zou komen halen. “This is a shitty place, you can not here be alone”, zei hij. Ik keek om me heen en zag geen mens. Hij commandeerde me om Monique te bellen, die over 5 min. zou komen. Ik volgde, tot mijn eigen verbazing, zijn orders op.
Ok zei hij, wacht ik dan, ging terug naar de bus. De lieverd.

Stilte en Natuur

Eindeloze stilte overviel me toen ik wakker werd, nieuwsgierig keek ik uit het raam, op mijn tenen liep ik naar buiten en voelde me in het paradijs beland. Het uitzicht op zee is spectaculair, de natuur, de vele oleanders, geraniums, grote struiken en olijfbomen maken het geheel compleet.
Monique kwam me halen en ik nam plaats aan een eenvoudige picknick tafel om te genieten van verse broodjes met eigengemaakte jam, kaas, fruit en yoghurt.

De zeewind waait door mijn haren, hier zit ik dan met mezelf, zonder afleiding, me gelukkig te voelen.

De groep

Ik zie de deelnemers zichtbaar genieten, ze hebben het naar hun zin en er heerst rust en een positieve sfeer. Monique is op ieder afgestemd en met aandacht voor ieder zie ik, dat ieder zich thuis voelt.
Na het ontbijt kregen we een intensieve body mind sessie van anderhalf uur, de muziek gaat aan en we starten met de samba, heupen los en swingen maar. Ik geniet ervan, ook mijn heupen hebben het nodig om los te gaan.

Ondertussen is het ook heel fijn om in de ruimte van Monique te zijn, het is kleurrijk met mooie kleden en er heerst een positieve energie. Na een tijdje pakken we de yogamatjes om het intensievere werk te gaan doen. Monique begeleidt ons met een rustige stem en de oefeningen zijn best pittig. Gelukkig loopt ze niet rond als een juffie die steeds ons corrigeert, ze blijft in tune met wat is.

Ik kan mezelf zijn

En dat is precies wat me aanspreekt tijdens de retreat, ik voel dat ik mezelf kan zijn, op deze natuurlijk plek omdat alles in tune is. Ik begrijp heel goed dat Monique een ontwikkeling is doorgegaan waardoor ze in staat is om op verschillende niveauo’ s te werken en te zijn. Ik zie dat de deelnemers ontspannen zijn en dat er onderling ook een gezellige sfeer heerst. Ze durven de diepte in met Monique en dat is een geschenk.

“Een deelnemer: Ik ben tot rust gekomen, inzicht gekregen in hoe ik met dingen kan omgaan in mijn leven, vooral de volle maan sessie had een impact en de coaching. De coaching is spiegelend, en via de ademhaling ging ik mijn blokkades voelen”.

Innerlijke weg

Ik heb zelf 12 jaar in de binnenlanden van Zuid Spanje gewoond, midden in de bergen en afgezonderd van de wereld. Ik stoeide met mezelf en achteraf bekeken is dat het allerbelangrijkste geweest in acceptatie van mezelf. Door het dagelijks in de rauwe natuur zijn en daarin te werken zorgde dat ik mijn lijf ging voelen. Natuurlijk heb ik veel innerlijk werk gedaan in die jaren, en één van die lessen die erg belangrijk voor me is, is het dealen met wat is in het NU. En dat betekent ook dealen met de gevoelens en gedachten die er zijn in het NU.
Ik leerde begrijpen wat mijn “mindgames” waren, hoe ze me konden afleiden van het 'NU' en ik leerde luisteren naar de diepe stilte in mezelf.

Ook Monique is een innerlijke weg gegaan, ze heeft het zeker niet makkelijk gehad in haar jonge jaren en was op jonge leeftijd al zelfstandig. Ze durfde het avontuur aan te gaan en daarin kwam ze van alles tegen. Ze spreekt teder over de ontmoeting met haar man en over het werk wat ze samen doen. 

Wat is er te zien op het schiereiland?

Op één van de avonden gingen we gezellig uit eten in een lieflijk klein vissersplaatsje "Calasetta' en hebben we in het restaurantje gegeten; gegrilde gamba’s, zeebaars met schelpjes, zalm, ijs, gevolgd door een heerlijke tiramisu. 

Vandaag zijn we al vroeg op pad om het Schiereiland Sant’Antioco te bekijken, we beginnen met een ontbijtje aan de zee en gaan nog gezellig de kleine markt op. Ik hou er van, je kunt er van alles kopen.

Sant’Antioco is een van de oudste plekken in Europa en het oudste stadje van Sardinië. Zoals zoveel plaatsen in Italië is heel Sant’Antioco een soort openluchtmuseum met veel bezienswaardigheden. Zo is het Museo del Bisso een aanrader. In 2005 opgericht door Chiara Vigo, die het oude ambacht beheerst om echte zeezijde te maken van een textielvezel afkomstig van de ‘baardharen’ van weekdieren.

Nuraghe tempelcomplex

Monique nam met haar kleine auto, hobbelende weggetjes en ik zag de blauwe zee vanuit alle kanten. Ze nam me mee naar het tempelcomplex uit de Nuragisch cultuur. Het Nuraghe volk (leefden In de Bronstijd, dat is zo ongeveer tussen 200 en 600 v. Chr.) was een heel eigen volk op Sardinië. Zij werden genoemd naar hun bouwwerken, Nuraghe betekent letterlijk “ hoop stenen” en zo waren ook hun bouwwerken.

Wij bekeken de vorm van het massagraf, het heeft de vorm als een stierenkop, omdat men in die tijd dit als symbool had voor de bevruchter. Deze stierenkop grijpt met zijn horens in moeder aarde, degene die leven geeft en neemt.

Zij en ik voelde aan de stenen die nog steeds een enorme energie in zich dragen. Of je er nu in gelooft of niet, het idee dat je stenen aanraakt die misschien wel 4000 jaar geleden zijn gebouwd is iets heel bijzonders. 

Ik raad je zeker aan om een prachtige wandeling te maken van 40 minuten om het zelf te beleven.

Met weemoed naar huis

Met mijn koffers gepakt sta ik bij de auto van Toni, het is de eerste keer dat ik hem ontmoet, hij was ziek geweest, de hele week. In een rap tempo 'vlogen' we over de weg en kijk ik naar de ruige kliffen en rotsen. Ik vraag me met zorg af of ik weer kan wennen aan mijn uitzicht op mijn tuintje. Ondertussen is Toni wel de enige Sardijn die blijkbaar wel het Italiaanse temperament in zich heeft. Met vele handgebaren en in goed Duits, had hij nog een week in te halen.

Heb jij ook zin in een retreat op Sardinië?

Bekijk hier de spirituele reizen.